Brief aan de meditatiegroep

Mesch 29 maart 2020

 Aan al degenen van onze meditatiegroep.
Beste mensen,
Hoe gaat het met jullie? Gelukkig hoorde ik al van Nolly en Kitty en Erik dat ze hun draai gevonden hebben, als een positief antwoord op de veranderende situatie. De zinnen:

+ Iedere situatie is een opdracht
+ We gaan pas iets veranderen als we er last van hebben
+ We vinden alleen een juist antwoord op de situatie als we niet ontkennen dat de situatie is
zoals zij is, en dat dit de mogelijkheid opent, de opdracht erachter te zien die erin verscholen is.

Het Coronavirus, geeft aan de drie zinnen een diepte en een kracht, die bijna niet te bereiken is wanneer onze patronen vanuit ons lichaam, gevoel en verstand niet te veel last opleveren, en er geen uiterlijke omstandigheden zijn deze patronen bruusk te doorbreken. De vragen:
+ Waar geven we geen aandacht aan? + Wat wil een gevoel van wrevel ons zeggen?
+ Wat maakt ons verdrietig en bang?
+ Wat betekent het wanneer we geen aandacht geven aan de uiteindelijke zin van ons leven, nu het lijkt alsof we even onthand zijn, laat staan om een creatief antwoord op de situatie te geven?
+ Welke patronen verhinderen ons, zonder het in de gaten te hebben, betreffende ons lichaam, ons gevoel en ons verstand, om de diepe boodschap van het heden te zien?
+ Wat willen we bewust en onbewust niet zien? En worden we nu uitgenodigd opnieuw vanuit de diepte van ons innerlijk opnieuw naar de situatie te kijken? Niet omdat we het tot nu toe fout hebben gedaan, maar omdat we bepaalde inzichten zijn ontgroeid.

Mijn dagen zijn prachtig gevuld. Als richttijd sta ik om 7 uur op. Ik begin aan de meditatietafel met de ‘zeven stappen.’ Wanneer een bepaalde zin me raakt, stop ik, en met die zin begin ik aan de wandeling. Iedere dag wandel ik 6000 stappen per dag. In het mooie dorp Mesch kun je nog een uur wandelen zonder iemand te zien. Alleen de paarden en koeien in de wei.

Als kloosterling ben ik gewend door gebed en meditatie de geest vrij te maken, en te genieten van hetgeen ik zie. Wel een luxe om als gezonde 81 jarige zo de dag te beginnen.
Na het ontbijt begin ik de eerste drie kwartier het boek te bestuderen dat ik in de vastentijd heb uitgekozen. Al besef ik dat het uitgekozen boek niet gepromoot zal worden bij:  ‘De wereld draait door’, ik moet zeggen dat ik nog nooit een boek heb gelezen dat me zo raakt. Het boek heet: ‘De Bijbel als schepping’ van Friedrich Weinreb. Wanneer we weer beginnen met de meditatieavonden hoop ik het boekje te kunnen laten zien wat ik voor jullie zal samenstellen. De kern van het boek is dat wij westerlingen geen weet hebben dat de Bijbel in het Hebreeuws is geschreven en dat dit betekent dat je de tekst pas kunt begrijpen als je je realiseert dat iedere letter ook een cijfer is. ABBA is de 1221.
1 is God , 2 is de op de materie gerichte mens. In het woord ABBA wordt (dus) aangegeven dat we als mens weer willen terugkeren naar de 1. Het woord Vader spreekt dus het vertrouwen en verlangen uit om, van de op de materie gerichte wereld door te groeien naar het wezenlijke. Naast meditatie, wandelen en studie, kruip ik graag achter de piano of luister naar concerten. Ik besteed ook extra aandacht om vanuit verwondering naar de bloemen en planten en bomen te kijken.

In de vastentijd wordt het patroon doorbreken, als een mogelijkheid tot nieuw denken aangeboden.
Tegen de vernieuwende krachten van Corona kan onze vastentijd niet op. Jullie wens ik van harte toe in de nieuwe situatie je eigen ritme te vinden. Veel sterkte, en ik hoop dat het niet te lang zal duren voordat we elkaar weer zien. Op de site zal ik wel steeds nieuwe gedachten zetten.
Veel groeten aan jullie allen,  

Jan Schafraad