Ik ben oké, jij bent oké.

Als ik echt kan zeggen: ik ben oké, jij bent oké, dan heb ik de meeste kans in iedere situatie een opgave te zien.

Het is meer dan 45 jaar geleden dat het boek
Ik ben oké, jij bent oké van Harris een bestseller was. Ik ben oké, jij bent oké . Je leest er zo gauw overheen. Maar, sta maar eens stil bij de vraag: ervaar ik in mijn leven: ik ben oké en jij bent oké? Als dit niet is, durf ik dan te bekennen dat er werk aan de winkel is? Wanneer de ander oké is, betekent dit niet dat de ander geen gedrag kan vertonen wat ik afwijs en wil veranderen. Het maakt wel verschil uit wanneer ik in mijn kracht sta en neutraal naar de situatie kan kijken. Zie ik het als een probleem of als een opdracht.
Maak ik een verwijt, of weet ik er een vraag van te maken.
Ook kan zelfverwijt gerechtvaardigd zijn. Maar het gaat er om, om krachten in mij aan te spreken. De dag kan ik met kracht beginnen wanneer ik neutraal naar de situatie kan kijken. Misschien helpt het je wanneer je het buffet nr. 26 nog eens gaat lezen. Je kunt ontgroeid zijn aan een bepaalde manier van in het leven staan waarin het ik ben oké en jij bent oké nog geen innerlijke habitus is.
De eerste stap is: te verlangen naar het inzicht dat verscholen ligt in de uitspraak: ik ben oké, jij bent oké en ik maak van een verwijt een vraag.-