In de stille ochtenduren

In de stille ochtenduren
reinig ik mijn vol gemoed
Van gedachten en ideeën,
Hoe de wereld worden moet.

 

In het zwijgen van mijn streven,
Dient mijn diepste wens zich aan
Ruimte geven aan het goede,
Kern te zijn van mijn bestaan.

Gaat het brandpunt van mijn leven,
Naar de kern van mijn bestaan
Dan verdwijnen schuld en angsten,
Pure kracht krijgt nu vrij baan.

Heer wat wilt U dat ik doen zal,
Deze vraag welt uit de bron
In het diepst van mij naar boven,
Daar waar menig wens begon.

 Om Uw wil nu te ervaren,
Schouw ik hoe het leven gaat,
Zo ontwaar ik in het heden,
Flauwe schijn van Uw gelaat.

Ik kan kiezen lief te hebben,
Deze vrijheid is mijn kracht
Door vertrouwen en volharding,
Wordt mijn wens tot daad gebracht.

Deze houding te ervaren
Maakt van mij een ander mens,
Zo beleef ik het vertrouwen,
Want ik leef vanuit die wens.

In momenten van bezinning,
Reinig ik mijn vol gemoed
Ik sta vragend in het leven,
Nu van mij uit niets meer moet.