Een emotie is als een kleuter.

Een kleuter woont niet alleen.

Een emotie is als een kleuter,
wanneer zij alleen gaat wonen, krijg je brokken.

We kunnen leren zien dat ons verstand trager is dan onze emoties. Vanuit onze emoties kunnen we handelen en dan daarna pas beseffen wat we gedaan hebben. In de winkel kennen we het verschijnsel van impulsinkopen. Bij de kassa ligt snoep dat we in het mandje stoppen terwijl we bij de kassa moeten wachten. Bij zulke zaken is dit niet zo zeer een probleem.

Het wordt pas een probleem wanneer we niet in de gaten hebben dat een emotie van angst of teleurstelling de regie in handen heeft. Zoals we kleuters in de gaten moeten houden, zo moeten we ons ook bewust zijn welke emoties ons handelen bepalen. Ons verstand laten we oordelen over de invloed van onze emoties. Vooral de emoties van angst, zieligheid en kwaadheid kunnen ons handelen meer bepalen dan ons lief is.

Daarom is het belangrijk om de trits te maken: “ik ben bang”, “ ik heb angst”, “ik ga met mijn angst om”.
Zo kun je iedere emotie de plaats geven die zij verdient. Houdt hen in de gaten. Communiceer er mee. Daarnaast, zorg er voor dat de emotie niet het laatste woord heeft.