Vierde Nieuwsbrief: Pastoor Jan Schafraad bijna 80 jaar!

Mesch, november 2018
Vieren als krachtbron, feestvieren als ijkpunt
Lieve mensen,
Wanneer u deze brief ontvangt zijn we nog maar enkele weken verwijderd van 14 november.
Toch bijzonder dat mijn 80ste verjaardag een aanleiding is om mensen die in het verleden mijn leefwereld vormden, weer te ontmoeten. In deze brief wil ik stilstaan bij enerzijds het belang van het vieren van een feest en anderzijds bij mijn motivatie om weer een boek te schrijven.
Feestvieren als ijkpunt
In mijn vorige brief heb ik uitgelegd dat ik voor het vieren van mijn 80ste verjaardag heb gekozen voor een drieluik: ontmoeten in huiselijke kring; ontmoeten in mijn kloosterleven en ontmoeten als priester en leraar. Dit drieluik past bij mij en bij de diversiteit aan vrienden, familie en kennissen die in mijn mensenleven tot mooie en interessante ontmoetingen hebben geleid. Inmiddels heeft een grote groep mensen zich aangemeld bij Mariëtte. Aangenaam verrast ben ik dat 25 mensen zich hebben opgegeven voor de kloosterdag. Een extra reden om een programma voor die dag samen te stellen dat voor de deelnemers onvergetelijk zal worden. Maar ook voor zaterdag hebben meer dan 60 mensen aangegeven te komen en daar zitten nog niet eens de mensen bij die dichtbij wonen. Ook hier voor mij een stimulans om al deze mensen een bijzondere ervaring te geven.
Als reactie op mijn brieven word ik er per brief of mail aan herinnerd dat het samen beleven van scharniermomenten zoals dopen, eerste communie en vormsel nog steeds bij velen op het netvlies staat als een inspirerend gebeuren. Wanneer ik hoor dat een huwelijk uiteindelijk is stukgelopen, voel ik steeds de behoefte om te zeggen: blijf in je kracht, luister naar wat diep in je leeft en vertrouw op jezelf en het leven.
In meer dan twintig jaar priesterschap zijn er veel uitvaarten geweest waarbij ik weliswaar een korte tijd betrokken was, maar waar ik toch intens meeleven heb kunnen tonen. In menige brief wordt dit moment nog eens naar boven gehaald. De kerkelijke viering van de uitvaart is voor velen een troostrijk gebeuren. Bijzonder dat ik er nu nog aan word herinnerd.
Het bijzondere van het woord vieren is dat twee bijna onafhankelijke betekenissen naar boven kunnen komen. Het laten vieren van een vlieger. Je laat het touw door je handen glijden zodat de vlieger door de wind zijn weg kan vervolgen. Het hoort bij het proces van volwassen worden om krampachtigheid steeds meer te laten varen. Wie mag doorgroeien tot waarnemen vanuit verwondering, ervaart innerlijke rust en geniet van het leven.

Vieren, maar dan verbonden met het woord feest, kunnen we ervaren als een ijkpunt. Wij mensen zijn
als wandelaars die op onze levensweg dan eens tussen een grote groep lopen, dan slechts met enkelen
en soms zelfs alleen. Een feest roept als het ware de ontmoeting met wandelaars nog eens op als
herinneringen aan vroegere contacten.
Vieren als krachtbron
Niet alleen personen ontmoeten we tijdens ons leven maar ook inzichten en ervaringen.
De dankbaarheid voor de vele inzichten brengen mij er toe dit in het boek Blijf in je kracht samen te
vatten. Toch moest ik waken voor herhalingen vanuit vroegere boeken. Het feit dat er nog stapels
boeken liggen van De geest als gids deel 1 en deel 2 betekent dat ik zo reëel moet zijn dat niet iedereen
op weer een boek van mij zit te wachten. Natuurlijk weet mijn verstand dat het risico er in zit dat er
weer een stapel boeken in de voorraadkamer bij komt.
Toch doorleef ik óók: bezieling wil je delen. En soms is de bezieling te groot om niet te delen.
Ik zie mijn boeken als een nalatenschap waarvan de toekomst zal uitwijzen wat de waarde is.
De persoon Jezus en het katholieke geloof houden mij nog iedere dag bezig, voor velen was dit ook
gebruikelijk in de vorige eeuw.
Met het loslaten van de kerkgang en het geloof zijn veel zaken aan de kant gezet, tegelijkertijd zie ik
nieuwe belevingen terugkomen:
 kerkdiensten worden festivals;
 dagelijks gebed is vervangen door het lezen van spreuken;
 geen vormselfeest maar een apart feest voor je 16ste verjaardag;
 vasten verleden tijd, wel massale pogingen om te stoppen met ingesleten gewoontes als roken of
passieve bezigheden te wijzigen in sporten;
 kerkcollecties zijn bij rampen vervangen door actiedagen met bekende Nederlanders;
 bij een tragisch ongeval geen volle kerk, wel een stille tocht;
 de wekelijkse preek is een workshop mindfulness geworden.
Is het “oude wijn in nieuwe zakken” of verandert met de vorm ook de inhoud en de rijkdom van het
kunnen geloven? Voor mij zijn deze veranderingen een stevige aansporing om deze eeuwenoude inhoud
en rijkdom zichtbaar en toegankelijk te maken voor de huidige tijd.
Vandaar mijn boek: Blijf in je kracht.
Ik kan niet inschatten of mijn boek velen zal bereiken.
Maar ja, bezieling moet je delen,
en soms is bezieling te groot om niet te delen.
Heel veel groeten van een bijna 80 jarige, en wellicht tot ziens,
Jan Schafraad