Ik wil het goede zien.

Soms lijkt het alsof werkelijk alles tegenzit. Je vrienden laten je in de steek, je kan de huur bijna niet meer opbrengen en tot overmaat van ramp dreig je ook nog eens je baan te verliezen. Het verlies van dierbaren, een traumatische gebeurtenis, ooggetuige zijn van een ongeluk… allemaal zaken die je echt niet zomaar één-twee-drie van je af kan schudden. Misschien maar goed ook, want hoe moeilijk het ook is: zo krijgt het wel de aandacht die nodig is om het uiteindelijk een plekje te kunnen geven. Vroeg of laat zul je beseffen dat het leven hoe dan ook toch echt gewoon doordraait. Je kunt jezelf opsluiten, je kan bij de pakken neer gaan zitten, maar één ding is zeker: de buitenwereld blijft ondertussen gewoon bestaan.

Of je nu huilend in een hoekje zit of dansend door de straten gaat: uiteindelijk ben jij degene die invloed heeft op de manier waarop je de dagen doorkomt. Wil je oog hebben voor de vogels in de lucht, of let je liever op de regendruppels die je kapsel verpesten?

Duisternis om licht te kunnen zien

Loesje (de vereniging die we allemaal wel kennen van de posters en boeken) kwam enkele jaren geleden met de rake quote: 'Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.'

Natuurlijk is het nooit fijn om nare dingen mee te maken, maar tegelijkertijd is het wel de enige manier om te beseffen dat je leven en alles wat erin voorkomt echt niet zomaar vanzelfsprekend is. Soms missen we iemand pas als hij er niet meer is, gewoon omdat we er tijdens zijn of haar leven nooit bij stilstonden wat voor een enorme aanvulling diegene was in ons dagelijks bestaan. Pas als je ziek bent, besef je de ware betekenis van gezondheid. Een workaholic zal pas naar de noodkreten van zijn lichaam luisteren dat smeekt om ontspanning, wanneer hij een burn-out krijgt en helemaal opgebrand is ten gevolge van werkstress.
Gelukkig kunnen we onszelf ook trainen om meer oog te krijgen voor het goede.

De wereld verandert als je waarneming verandert

Waarom zou je wachten tot je ziek, overspannen of depressief raakt? Door jezelf elke dag opnieuw weer in te prenten dat je het goede wil zien, open je hiermee als het ware je eigen ogen.

Hoeveel vrouwen (en mannen) kijken niet naar zichzelf in de spiegel met een blik die bij voorbaat al gericht is op het negatieve: ongewenste haargroei, een onzuivere huid of een scheve mond. Vraag je aan voorbijgangers wat zij zien als zij naar diezelfde persoon kijken dan zul je veel eerder een positief geluid horen: prachtige ogen, mooie lange benen of een stralende lach. De minder mooie (uitvergrote) aspecten zien zij misschiet niet eens. Wie in de spiegel kijkt met een positieve blik, zal veel meer oog hebben voor het moois dat gereflecteerd wordt.

Niet alleen kijken, ook benoemen

Door mooie zaken te benoemen, wordt het vanzelfsprekende ineens bijzonder en mooi. Misschien ben je al vrij complimenteus van jezelf, probeer het dan deze maand nog meer te doen.
Een vriendelijke caissière, twee mensen die gezellig kletsend over straat lopen, de buurman die zo leuk met zijn hond overweg kan. Hoe leuk is het voor deze mensen om te horen dat het je goed doet om te zien hoeveel plezier zij hebben of wat voor goede dingen zij allemaal doen.

Wie normaliter niet zo scheutig is met complimenten of contact met anderen, zal merken wat voor een positieve werking ervan uitgaat als je dit nu juist wél doet. Een glimlach, een vriendelijke blik, een aardig woord: het werkt allemaal besmettelijk, waardoor ook de ander wat vrolijker over straat gaat. Niet gewoon doorlopen zonder stil te staan bij de leuke dingen die je tegenkomt, maar een ander laten merken dat je hem waardeert. 

Er zijn altijd bloemen voor degene die ze wil zien. 

Open eens de ogen van mensen om je heen die ze niet zien, en geef een bloem cadeau.

     Henri Matisse (1869-1954)